شماره چهارم فصلنامه پیشرو
شاید در لفظ از علوم انسانی با احترام یاد کنیم اما در عمل کمتر کسی از ما باور دارد که دانش آموزان برتر می بایست به سمت رشته های علوم انسانی هدایت شوند. باور عمومی آن است که یا باید پزشک شد یا مهندس! علوم انسانی هم متعلق به تنبل هاست! مخلص کلام آنکه گویی علوم انسانی را طفل سرراهی می پنداریم که چندان کاربردی هم ندارد. برای درک بهتر این موضوع، در شماره چهارم فصلنامه پیشرو ضمن گفتگو با دکتر سهراب دل انگیزان استاد اقتصاد دانشگاه رازی کرمانشاه، دکتر سپهر قاضی نوری عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس، دکتر فیروزه کرمانشاه استاد مدعو دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران و دکتر سما رحمانی پژوهشگر حوزه سیاستگذاری علم و فناوری، به بررسی چیستی و ضرورت کاربردی سازی علوم انسانی در ایران پرداختیم.
شماره سوم فصلنامه پیشرو
در کلام می گوييم: “دختر و پسر فرقی ندارند مهم سالم بودنشان است” اما در عمل از لباس پوشیدن تا دوچرخه سواری ایشان محل تبعیض است! خروجی چنین انگاره هایی چه می تواند باشد؟ جامعه ای متوازن و متعادل؟ چنین جامعه ای توسعه یافته است؟ آیا بین توانمندسازی زنان و توسعه نسبتی وجود دارد؟ در شماره سوم فصلنامه پیشرو برای پاسخ به این دست پرسش ها، ضمن گفتگو با متخصصینی چون سرکار خانم پریسا پروشانی کارآفرین و دبیر انجمن بازاریابی ایران و دکتر سحر بنکدارپور، رئس مرکز نوآوری و تحول دیجیتال اتاق بازرگانی تهران، به بررسی امکان و نقش کارآفرینی زنان در دستیابی به توسعه پرداخته ایم.
“این مملکت درست نمی شود!” یکی از رایج ترین عبارات بسیاری از ما ایرانیان است. شاید تسلط حاکمیت بر جامعه یکی از مهم ترین عوامل پدید آمدن این انگاره در اذهان بسیاری از ما ایرانیان باشد. چرا؟ چون نقش کنشگرانه خود را بی ثمره و بی فایده می دانیم. به هر روی در شماره دوم فصلنامه پیشرو، ضمن گفتگو با متخصصینی چون دکتر مقصود فراستخواه، جامعه شناس و استاد دانشگاه و جناب آقای عادل طالبی، استراتژیست کسب و کارهای آنلاین، به بررسی پیشگویی خودمحقق کننده و ارتباط آن با توسعه در جامعه ایران پرداخته ایم.
شماره نخست فصلنامه پیشرو
از فروردین سال 1401 بر آن شدیم تا در قالب یک نشریه به چیستی کارآفرینی و توسعه و رابطه بین این دو بپردازیم. هدف آن بود که با توجه به چشم انداز پیش رو، در حدود وسع خود مانع طغیان جامعه دانشگاهی شویم. به دیگر سخن شرایط را نامساعد و آرامش حاکم بر جامعه را آرامش قبل از طوفان می دانستیم. با این تفاسیر وارد میدان عمل شدیم اما در آستانه اتمام کار، اعتراضات آغاز شد. با این حال معتقدیم پیشرو می تواند نگاه متفاوتی را نمایندگی کند و پتانسیل جوانان و خاصه دانشگاهیان را با خانواده صنعتی و صاحب سرمایه کشور پیوند دهد. به امید آنکه نه فقط در بعد نظری که از جنبه عملی رنجی از رنج های ملت ایران کم کنیم. بی نیاز از گفتن است که در این مسیر به نقد صریح و بی پرده همه هموطنان نیازمندیم ولو آنکه شماره دیگری در میان نباشد!